کِیقباد
/key qobād/
1- به معنی «کی محبوب و سرور گرامی»؛ 2- (اَعلام) 1) (= قباد) (در شاهنامه) شاه داستانی ایران، نخستین شاه از سلسله‌ی کیانیان و از تبار فریدون، که در البرز کوه به سر می برد. زال پس از مرگ گرشاسپ، رستم را به جستجوی او فرستاد و او را به پادشاهی خواند. او صد سال پادشاهی کرد و پایتختش شهر استخر بود. 2) کیقباد نام سه تن از شاهان سلجوقی روم. علاءالدین کیقباد اول: شاه [615-634 قمری]، که به وسیله‌ی پسرش مسموم شد و درگذشت. علاءالدین کیقباد دوم: شاه [حدود 643-655 قمری]، که چون خردسال بود، برادرانش با او در سلطنت سهیم شدند. هنگامی که عازم دربار ایلخان مغول بود، در راه کشته شد. علاءالدین کیقباد سوم: شاه [683 ؛ 692-693 ؛ 700-702 ؛ 704-707 قمری]، که سلطنت میان او و عمویش مرتب دست به دست می‌شد.
توضیحات بیشتر