ساکو /sāko/ (کردی) 1- کوه بدون گیاه؛ 2- ساده و بی آلایش؛ 3- یکسان و یکنواخت.

توضیحات بیشتر

سایا /sāyā/ (ترکی) 1- یکرنگ، بی‌ریا؛ 2- (در فارسی) ساینده.

توضیحات بیشتر

سایان /sāyān/ (کردی) (سای = سایه + ان (پسوند نسبت))، 1- منسوب به سایه (؟)، م سایه؛ 2- (اَعلام) نام رشته کوهی در آسیای مرکزی، بیشتر در سیبری جنوبی، شامل سایان خاوری و سایان باختری.

توضیحات بیشتر

سایدا /sāydā/ (کردی) (مرکب از سای + دا) سایه‌ی مادر (؟).

توضیحات بیشتر

ساینا /sāynā/ 1- (اوستایی) (اَعلام) نام خاندانی از موبدان زرتشتی؛ 2- (در طبری) ساکت و بی‌صدا؛ 2) سایه‌ای که مشخص و قابل رؤیت باشد.

توضیحات بیشتر

سایه /sāye/ 1- (در فیزیک) تاریکی نسبی که به سبب جلوگیری تابش مستقیم نور در سطح یا فضا ایجاد می‌شود در مقابلِ روشن؛ 2- (به مجاز)، توجه، عنایت، پناه، حمایت؛ 3- (در قدیم) (به مجاز) حشمت و بزرگی.

توضیحات بیشتر

سبا /sabā/ (عربی) 1- (اَعلام) 1) (= سباء) سوره‌ی سی و چهارم از قرآن کریم؛ 2) نام شهر بلقیس؛ 3) مملکتی باستان در جنوب جزیره العرب در هزاره‌ی اول پیش از میلاد 2- (در عبری) انسان.

توضیحات بیشتر

سبحان /sobhān/ (عربی) 1- پاک، منزه؛ 2- از نام‌های خداوند.

توضیحات بیشتر

سبلان /sabalān/ (= سولان) (اعلام) 1) رشته کوه آتشفشانی در شمال غربی ایران، در استان های اردبیل و آذربایجان شرقی. بلندترین قله اش 4821 متر ارتفاع دارد. دارای چشمه های آب گرم و آب سرد فراوان است؛ 2) سبلان، سالم بن عبدالله، محدّث و فقیه اهل مدینه و از راویان موثّق.

توضیحات بیشتر

سپنتا /sepantā/ (اوستایی) پاک و مقدس.

توضیحات بیشتر

هدیه ایران