سیاره /sayyāre/ (عربی) 1- (در نجوم) هر جرم آسمانی که در منظومه‌ای به دور ستاره‌ای می‌گردد، به ویژه هر یک از نُه جِرم آسمانیِ غیر نورانی و بزرگ که به دور خورشید می‌گردند؛ 2- (در قدیم) کاروان، قافله.

توضیحات بیشتر

سیامک /siyāmak/ 1- دارای موی سیاه؛ 2- (اَعلام) 1) (در شاهنامه) پسر کیومرث شاه پیشدادی که به دست دیوان کشته شد و پسر سیامک، (هوشنگ) انتقام او را گرفت؛ 2) پهلوان تورانی در جنگ یازده رخ، که به دست گرازه، پهلوان ایرانی کشته شد.

توضیحات بیشتر

سیاوش /siyāvo(a)š/ 1- دارنده‌ی اسب نر سیاه؛ 2- (اَعلام) (در شاهنامه) شاهزاده ایرانی، پسر کیکاووس که چون به عشق نامادری خود سودابه پاسخ نداد، سودابه به او بهتان زد و او به توران زمین رفت و فرنگیس دختر افراسیاب را به زنی گرفت. سرانجام به فرمان افراسیاب کشته شد.

توضیحات بیشتر

سیاووش /siyāvuš/ (= سیاوش)، ( سیاوش.

توضیحات بیشتر

سیپان /sipān/ (کردی) 1- بلندی مانع باد؛ 2- کوهی که در همه‌ی ایام برف داشته باشد؛ 3- (اَعلام) نام دو کوه در کردستان.

توضیحات بیشتر

سیران /seyrān/ (در قدیم) گردش و تفرج.

توضیحات بیشتر

سیرانوش /sirānuš/ [سیر (در پهلوی) راضی و خشنود + انوش= جاویدان]، خوشنودی و رضایت‌مندی جاودان.

توضیحات بیشتر

سیروان /sirvān/ 1- عربی شده ساربان؛ 2- (اَعلام) (= آب سیروان) نام رودی در غرب ایران، در استانهای کردستان و کرمانشاه به طول 100 کیلومتر، که با نام سیروان سنندج در جنوب غربی سنندج سرچشمه می‌گیرد و با سیروان مریوان در جنوب شرقی مریوان مخلوط می‌شود و در پاوه با نام سیروان پاوه (حُلوان) جریان می یابد و سرانجام به دیاله در عراق می‌ریزد.

توضیحات بیشتر

سیروس /sirus/ 1- (تلفظ فرانسوی کوروش)، ( کوروش؛ 2- (اَعلام) از زمره‌ی نام‌های کهن ایرانی؛ 3- ابرِ سیروس.

توضیحات بیشتر

سِیف /seyf/ (عربی) 1- (در قدیم) شمشیر؛ 2- ساحل دریا، کناره‌ی دریا.

توضیحات بیشتر

هدیه ایران