بِهی /behi/ (در قدیم) 1- خوبی، نیکی، نیکویی؛ 2- تندرستی، سلامت؛ 3- نیک‌بختی، سعادت. [این کلمه چنانچه بَهی /bahi/ تلفظ شود به معنی زیبا، نیکو و خوب است]. توضیحات بیشتر
بِهیاد /behyād/ (به + یاد) 1- دارنده‌ی بهترین یاد؛ 2- (به مجاز) کسی که از او به نیکی یاد می‌کنند. توضیحات بیشتر
بوستان /bustān/ 1- بُستان، باغ و گلزار؛ 2- (در ادبیات فارسی) بوستان یا سعدی نامه، مثنوی اخلاقی و عرفانی به فارسی، مشتمل بر حکایت های کوتاه، از سعدی شیرازی. توضیحات بیشتر
بَکتاش /baktāš/ (ترکی) (در قدیم) 1- فرمانده‌ی یگ گروه، بزرگ ایل؛ 2- هر یک از خادمان و همراهان یک امیر، بزرگ ایل و طایفه. توضیحات بیشتر