سکینه
/sakine/
(عربی) 1- (= سکینت)، آرامش خاطر؛ 2- (اَعلام) [قرن 1و 2 هجری] دختر امام حسین(ع)، همسر مصعب ابن زّبیر. در مدینه وفات یافت.
حضرت سکینه« سلام الله علیها »
سکینه: در لغت به معنی وقار و آرامش و هیبت است . و نیز صفت مشبهه از ماده سکون است. و در آیه شریفه: «هو الذی انزل السکینه فی قلوب المؤمنین» سکینه به معنی ایمان است. سکینه خاتون لقب دختر امام حسین ( ع) است که نام او «امینه» بوده است .
سکینه خاتون از زنان بزرگوار و بسیار عالم و فاضل در علوم دینی بویژه علم حدیث بوده است. و شعرا و فضلای فراوانی در خانه او حضور می یافتند و از خِرمَن علم و عرفان او بهره می جستند ، در حادثه کربلا حضور داشته و همراه عمه اش حضرت زینب «علیها السلام» در دوران اسارت حماسه ها آفرید و در افشای ماهیت یزید بن معاویه و شرح واقعه کربلا نقش بسزائی داشته است. بویژه بعد از خطبه عمه اش زینب ( س) در بازار کوفه لب به سخن گشود و آنچنان بر زخم ندامت کوفیان نمک پاشید که فریادشان به آسمان بلند شد. همچنین در مجلس یزید به تحقیر او و حاضران پرداخت که حضّار از صلابت نفس و ایمان استوار او دچار شگفتی شدند، حضرت سکینه ( س) بعنوان حکیمی آگاه به حوادث روزگار در ثبت و ضبط وقایع عاشورا نقش قابل توجه ای ایفا کرده است.
هر کس نام دخترش را «سکینه» بگذارد و شأن و جایگاه این اسم شریف را بشناسد و با احترام از آن یاد کند، آرامش و متانت و سعه صدر در وجود دخترش ملکه می شود و اگر کسی دچار اضطراب و دلهره است به این نام شریف توسل کند و ذکر «یا انیس و یا مونس» را تکرار نماید به آرامش قلبی سرشاری دست پیدا می کند . و شیطان و لشکریانش از پیرامون او و فضای خانواده اش دورمی شوند.
گر بدنبال صـفای سینـــه ای سینه پاک و بدون کینه ای
با سکینه ، کینه ها را پاک کن فضل او را زینت افلاک کن
با سکینه کینه ها را پاک کن فضل او را زینت افلاک کن
توضیحات بیشتر